Joseph-Sunday 30-09-2012
Een berichtje over de zondagavond, we hebben een A gehad, Petra had een avonddienst. Het was een fijne dagdienst, genoeg mensen en geen vreemde gebeurtenissen. De tweeling Tracey en Trevor zijn vanmorgen opgehaald door hun moeder. Els en Bernhard waren naar de kerk en kwamen daarna naar Amun, dus niet naar Amecet. De moeder van de twins mocht niet zonder haar kinderen vertrekken, daar hadden we het met elkaar al over gehad. Het komt namelijk voor dat ouders hun kind eenmalig bezoeken en daarna nooit meer wat laten horen.We hadden Els dus nodig om de zaken af te werken. De tweeling doet het goed, zijn gezond en beiden net 3 kg per persoon. Toen ze binnenkwamen waren ze 3 pond per persoon..! En we zitten behoorlijk vol met baby’s dus kunnen zij goed naar huis. De moeder konden we niet bereiken via telefoon maar pas is baby Pampilio al mee naar huis gegeven. En dat zijn buren van deze familie. Dus via mondelinge overdracht is deze moeder naar Amecet gekomen. Ze kwam alleen, om 2 baby’s en een grote tas met spullen mee te nemen. Knap! Na de lunch, Els was inmiddels gearriveerd, kreeg ze nog wat materialen mee en uitleg en daar kon ze vertrekken. Trevor op haar rug, Tracey op de arm, een tas in de andere hand en geld voor een boda. Dag tweeling!
Na onze dienst heeft Marianne een preek zitten luisteren en heb ik (Edith) geslapen. Soms is het vermoeiend, zo’n warme dagJ. Na diner, het zondagse (chips, meat, salad), hebben we met elkaar gezongen. Op zondag is het zingen altijd wat ‘extra’ met meer bewegingen en bijgeluiden. Bijzonder om te horen en mee te maken! Toen we bijna klaar waren kreeg auntie Rose nog ruimte voor haar favourite song, because it was her last nightshift in Amecet. Tijdens dit zingen viel Oduono (die ik al de hele tijd droeg) gewoon op mijn arm in slaap, terwijl ik zong, met mijn handen klapte en rondjes liep! Het is hier zo gewoon voor deze kinderen…!
Na het zingen zijn we naar binnen gegaan, waar Joseph nu al een week bewusteloos op de bank ligt…We zongen hem een lied toe over de kracht van God. Daarna hebben we allemaal voor hem gebeden en heeft Els het gebed afgesloten. Toen kreeg hij olie over zijn voorhoofd (n.a.v. Jak.5) en werd er weer gebeden. Heel erg indrukwekkend! Zeker omdat er nu gebeden werd of de Heere Jezus hem bij zich wil nemen. Zijn leven is eigenlijk geen leven meer…We vonden het moeilijke, indrukwekkende en verdrietige momenten. Zeker toen ik Joseph’s hand vasthield en Els daarbij zei: ‘Toe maar Joseph, ga maar. Jezus is daar en bij Hem mag je komen…!’ Dan gaat er zoveel door je heen! Helen, Silivia…kinderen van Joseph’s leeftijd, ze moesten huilen en het was hen aan te zien hoe moeilijk ze het ermee hadden. Het was erg fijn dat Bernard en Joke er bij waren en met ons hebben gebeden, voor Joseph en voor ons.